گذر رود خانه

    گاهی وقت ها، چیز های خیلی بی اهمیت، ما را به فکر کردن درباره چیز های خیلی بی اهمیت تر وا می دارند.

    مانند امروز، صبح، کنار آبشار بزرگ شیرگاه، تنها نشسته بودم و پاهایم را داخل آب انداخته و همچنان به گذر آب نگاه می کردم.

    به این فکر می کردم که همزمان با من، مردی در جهان، شاید لیوان آبی می نوشد، یا شاید نمی نوشد؛ به هر حال من همچنان به گذر آب نگاه میکردم.

    به این فکر می کردم که در آن واحد، دانش آموزی در جهان، شاید در حال امتحان دادن است یا شاید امتحان ندادن؛ به هر حال من همچنان به گذر آب نگاه میکردم.

    به این فکر می کردم که الآن، دانشجویی در جهان، شاید دنبال شماره کسی است که جزوه اش کامل و تمیز است و شاید هم دنبال شماره اش نیست؛ به هر حال من همچنان به گذر آب نگاه میکردم.

    به این فکر می کردم که من، شاید دارم به چیز های بی اهمیت فکر می کنم و شاید با اهمیت، به هر حال من همچنان به گذر آب نگاه میکردم.

    شاید این ها مهم نباشد، شاید هم مهم، اما الآن، من دارم به گذر آب نگاه می کنم و شب شده است.

بابک مجدی