این همه آدم فضایی از کجا آمده اند؟

    طبق هر روز باید در دنیایی راه بروم که ۲۰ سال پیش، مردمانی راه می‌رفتند. مردمانی اهل همین زمین. با طبع انسان دوستی، مهربانی، عشق، امید و شادی. بخواهم می‌توانم تا فردا صبح همین طور صفت خوب و مثبت ردیف کنم تا خوشحال شویم که چقدر صفه های خوب و مثبت در جهان ما وجود دارد؛ اما این صفت ها برای جهان زمینی هاست؛ خیلی از ما آدم فضایی شدیم!!!

    سر هر چهار راه تعدادی فرشته معصوم ایستاده اند. فرشتگانی با دست های کوچک سرد، نیمی از سال سرد، نیمه ی دیگر سال گرم و صورتش عرق کرده. همه بیگانگان سوار بر اتوموبیل های سرد و بی‌روحشان خیلی ساده از کنار فرشتگان عبور می‌کنند. با چشم های بی ذوق و بی احساسشان، بر روی دست های سرد و صورت های داغ، شلاق بی رحمِ بی توجهی می‌زدند.

    از یکی از چهار تا راه چهار راه عبور می‌کنیم تا به غوغای دیگری برسیم. دو تا از آن پاره آهن های سرد و بی روح با هم برخورد کردند، ما آدم فضایی های امروزی به آن میگوییم تصادف. احتمالا اگر آدم های زمینی بیست سال پیش" تصادف" می‌کردند، با نگرانی از اتوموبیل هایشان پیاده می‌شدند تا اوضاع جسمانی صاحب ماشین دیگر را دریابند؛ بالاخره آنها اهل زمین بودند، مهربان، دلسوز، عاشق و انسان دوست؛ برای هم نگران می‌شدند، نه برای چند تکه آهن پاره!!! اما ما آدم فضایی ها ابتدا هم را با ضربات بی امانِ زبان تندمان می‌رنجانیم، سپس با روح مرده مان جسممان را به ستیز با دیگری سوق می‌دهیم. آری! این رفتار ما آدم فضایی هاست!

    اما ما آدم فضایی ها با هم بد رفتار می‌کنیم، بلی حتی خودمان با خودمان!! پزشکان، استخوان لای زخم جای می‌گذارند، مهندسان پی خانه را سست می‌گذارند، دانش آموزان از وظیفه خود می‌زنند، تعدادی از دبیران هم اهمیت نمی‌دهند؛ کاسبان با بالا رفتن ارز قیمت ها را بالا می‌برند و با ثبات بازار همان قیمت را، به ثبات می‌رسانند. آری این را هم می‌توانم تا صبح ردیف کنم؛ همه می‌توانیم..

    نمی‌دانم این همه آدم فضایی از کجا و کی و چرا به سیاره ما آمده اند، ولی می‌دانم همه ی آنها روزی همان آدم های مهربان و انسان دوست بودند! شاید اگر ادم فضایی شدیم، بتوانیم دوباره آدم زمینی شویم ولی راحت تر است از همین حالا تلاش کنیم ادم فضایی نشویم چون لکه کوچکی در همه ما نجوا می‌کند (( تو اهل زمینی!!! )).

سید علی معتمد الشریعتی