داستان دوستان

وبلاگی مملوء از داستان های جالب و گاهی پند آمیز

داستان دوستان

وبلاگی مملوء از داستان های جالب و گاهی پند آمیز

داستان دوستان

به نام خدا
با سلام؛
انسان ها متفاوت اند. اما همگی آنها یک خصوصیت مشترک دارند ان هم اینست ک گاهی وقت ها مجبور به انتظارند؛ چه در اتوبوس، چه در مترو، چه در ترافیک، چه مطب دکتر و چه در جاهای دیگر؛ اما همگیشان منتظر می‌شوند. هدف این وبلاگ، پر کردن اوقات انتظار یا فراغت، برای خوانندگان است.
در این وبلاگ متن هایی به صورت داستان یا پند آمیز خواهید خواند.

به امید هدر نرفتن وقت با ارزشتان...

بایگانی

    خداوند به ما بهترین هدیه ممکن را سخاوتمندانه بخشیده، هدیه ای که میتواند به بزرگی جهان هستی و به ژرفای عواطف انسانی باشد. هدیه ای از جنس خالق که در وجود مخلوق دمیده شده است. آری، زندگی. زندگی معجونیست از طعم های مختلف، گاه به شیرینی عسل و گاه تلخ تر از زهر! زندگی چهره ایست آغشته به لبخند ها و گریه ها. زندگی گاه به سختی تولد است و گاه به به راحتی مرگ اما، اینکه چقدر از زندگی خود را در شیرینی عسل طی میکنیم و چقدر آن را در رخساره غم، به ما بستگی دارد.

    توانایی‌ها، در حضور ناتوانی ها معنا میدا میکنند. همچون سلامتی که تاجیست نامرئی بر سر صاحبانش که تنها، در ورای پرتوی چشمان بیدار، رویت میشود. همچون هر نفس که در هر لحظه به درازای زندگی می‌افزاید. هنگامی که یکی از عزیزانمان به انتهای مسیر زندگی میرسد تازه قدر قدم قدم زندگی را درمیابیم. همچون پیروزی که در پس واپسین شکست می‌آید و رنگ میگیرد.

    حال اگر ناخواسته دچار یکی از این ناتوانی ها شویم، برخورد های متفاوتی از خود نشان میدهیم؛ اولین برخورد و متاسفانه رایج ترین برخورد، چشم دوختن به نیمه خالی لیوان است، قربانی کردن سایر توانایی ها به پای همین یک بزرگ یا کوچک!! هرگز نباید نباید فرداموش کنیم که این قبیل ناتوانی ها هرچقدر هم که بزرگ باشند،  نمیتوانند همه ی لیوان امید و آرزوی زندگی ما را پر کنند و در انتهای آن - هرچند کم - نوش دارو باقی میگذارند.

    گروه دوم برخورد معقوانه ای با این موضوع دارند.آنها هرگز تلاش نمیکنند که محدودیت هایشان را به توانایی مبدل سازند، بلکه؛ تنها تلاش میکنند، از سایر توانایی های خود استفاده کنند و هر جا که در جاده ی زندگی به مانعی برخورد کنند، راهشان را کج میکنند و مسیر فرعی را میپیمایند.

    اما کسانی که در گروه اول و دوم جای نمیگیرند، درکی از محدودیت ندارند و موانع رو بر سر راهشان احساس نمیکنند. سکان دارانی هستند که طوفان حتی نمیتواند نیم نگاهی به کشتی اراده آنها بیاندازد. پرندگانی هستند که رها از بند باد، بر فراز آسمان پیروزی پر میزنند و پرواز میکنند. پروایی در نگاهشان نیست هر چند بال شکسته باشند.

    میدانیم که خداوند هیچ مخلوقی را بی عیب و نقص نیافریده است. همانطور که اشاره شد، تابلوی زندگی وقتی تحسین برانگیز میشود که از همه ی رنگ ها در آن استفاده شود. اما اینکه برخورد ما با رنگ هایی که چندان دلچسب نیستند چگونه باشد، به خودمان برمیگردد. آیا میتوانیم در حضور رنگ های تیره و تلخ از توجه به رنگ های روشن و شیرین تابلوی زندگی مان لذت ببریم؟ محدود کردن محدودیت ها در دستان ماست. تنها تشنه ی ایمان و پشتکار است. ایمانی به خالقی که رنگ میبخشد!


سید علی معتمد الشریعتی

نظرات  (۳)

آیا به دنبال طرح لایه باز میگردید؟ ایا نیازمند ایده طراحی هستید؟ در سایت پیکسل پی اس دی به مراد دل خود برسید

موافقم، محدودیت ها رو محدود کنین دوستان
اینجوری میتونیم کشورمون رو برفراز قله ها جای دهیم
خیلی متن خوب و قشنگی بود
بار ادبی فوق العاده مناسبی داشت

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی